(Νέδουσα Μεσσηνίας, 1782 – Πειραιάς, 1849): Αγωνιστής του 1821. Γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα, έγινε και ο ίδιος κλέφτης σε μικρή ηλικία. Το 1805 κατέφυγε στα Επτάνησα, όπου υπηρέτησε στα στρατιωτικά σώματα των Ρώσων, των Γάλλων και των Άγγλων. Έλαβε ενεργό ρόλο στην Επανάσταση. Παρά τις προσπάθειές του για συμβιβασμό, αναμείχθηκε τελικά στον εμφύλιο. Επί Καποδίστρια, έλαβε κάποια αξιώματα, αλλά με την έλευση του Όθωνα διώχθηκε και φυλακίστηκε. Πέθανε τυφλός, άρρωστος και πάμφτωχος.
(Τεργέστη, 1796/7 – Πάρος, 1840): Αγωνίστρια του 1821. Καταγόταν από επιφανή κυκλαδίτικη οικογένεια. Με την κήρυξη του Αγώνα έφτασε στη Μύκονο και τέθηκε επικεφαλής των επαναστατών του νησιού. Επάνδρωσε δύο καράβια και έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις, όταν το 1822 ο οθωμανικός στόλος επιχείρησε να αποβιβαστεί στο νησί. Σημαντική ήταν η συμβολή της στην κινητοποίηση των φιλελληνικών κύκλων της Ευρώπης, μέσω επιστολών της. Διέθεσε την περιουσία της για τον Αγώνα. Πέθανε πάμπτωχη στην Πάρο τον Ιούλιο του 1840.
(Ιθάκη, περ. 1788 – Αθήνα, 1825): Οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης. Γιος του κλέφτη Ανδρούτσου Βερούση, βρέθηκε στην Αυλή του Αλή πασά σε ηλικία 15 ετών. Με τις στρατιωτικές του ικανότητες βοήθησε στην εδραίωση του Αγώνα. Θύμα των εμφύλιων διενέξεων, αρχικά φυλακίστηκε (1824) και αργότερα δολοφονήθηκε (Ιούνιος 1825) στο κελί του. Ο θάνατός του θεωρήθηκε βαρύτατο πολιτικό και ηθικό πλήγμα.
(Παρνασσίδα Φωκίδας, 1791 – Αθήνα, 1826): Οπλαρχηγός της Επανάστασης. Σε νεαρή ηλικία υπηρέτησε στο ένοπλο σώμα του αρματολού Οδυσσέα Ανδρούτσου. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διορίστηκε φρούραρχος της Ακρόπολης, καθώς και αρχηγός των «Στρατοπέδων της Ανατολικής Ελλάδας». Ενεπλάκη ενεργά στον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, καταδιώκοντας τον Ανδρούτσο, για τη δολοφονία του οποίου θεωρήθηκε υπεύθυνος. Σκοτώθηκε το 1826, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Κιουταχή.
(Κωνσταντινούπολη, 1791 – Ναύπλιο, 1832): Αξιωματικός του ρωσικού στρατού. Δευτερότοκος γιος του Φαναριώτη ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας, Κωνσταντίνου Υψηλάντη, υπηρέτησε στην αυτοκρατορική φρουρά του τσάρου της Ρωσίας. Μετά την έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, ήρθε στην Ελλάδα ως πληρεξούσιος του αδελφού του, Αλέξανδρου. Έφτασε στην Ύδρα τον Ιούνιο του 1821, με σκοπό να συντονίσει τις πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις, συγκρούστηκε με τους πρόκριτους και εντέλει αποκλείστηκε από κάθε στρατιωτικό και πολιτικό αξίωμα.
(Μεσολόγγι, 1788 – Αθήνα, 1873): Έλαβε επιμελημένη μόρφωση και συνέχισε τις σπουδές του στο εξωτερικό. Επέστρεψε στη γενέτειρα του το Μεσολόγγι κατά την Επανάσταση και μετά την Έξοδο του κατέφυγε στο Ναύπλιο. Το 1826 παντρεύτηκε την αδελφή του Αλ. Μαυροκορδάτου, Αικατερίνη. Υπήρξε βουλευτής και μέλος της προσωρινής κυβέρνησης (1826). Επί Καποδίστρια ακολουθήσε τους αντικυβερνητικούς. Επί Όθωνα διετέλεσε πρωθυπουργός, υπουργός, και πρέσβης στο Λονδίνο, ενώ ηγήθηκε του «αγγλικού κόμματος». Συνέγραψε την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, ένα από τα πρώτα έργα επιστημονικής ιστοριογραφίας για τον Αγώνα του 1821.
